Zolang er liefde is

Al toen ik zes jaar oud was, wilde ik fotograaf worden.
Ik fotografeer omdat ik gefascineerd ben door de intensiteit van het verstilde beeld, maar ook omdat ik in mijn foto’s alles kwijt kan wat ik belangrijk vind in het leven: liefde, emotie, zachtheid en verbinding.
Ik zoom graag in op mensen die liefde delen. Met hun kinderen, vrienden, familie en huisdieren.
De blik waarmee de kersverse moeder naar haar kind kijkt. De liefde die er zit in het aaien van een dier. De manier waarop mensen hun bruiloft beleven, afscheid nemen: het is allemaal de moeite waard om vast te leggen.
Alles vervliegt en we mogen het niet vergeten. Een vrouw voor wie ik al meerdere belangrijke levensgebeurtenissen mocht vastleggen, verwoordde het laatst heel goed. Ze kwam op de bruiloft van een ander koppel naar me toe en zei:
‘Lotje, alles wat er nu gebeurt, is morgen verdwenen. Maar wat jij maakt, dat blijft.’