Zo lang er liefde is

Al toen ik zes jaar oud was, wilde ik fotograaf worden, dingen vastleggen.
Ik fotografeer omdat ik gefascineerd ben door de intensiteit van het verstilde beeld, maar ook omdat ik een nostalgisch hart heb en in mijn foto’s alles kwijt kan wat ik belangrijk vind in het leven: liefde, emotie en verbinding. Ik zoom graag in op mensen die liefde delen. Met hun kinderen, vrienden, familie en dieren. De blik waarmee de kersverse moeder naar haar kind kijkt. De liefde die er zit in het aaien van een dier. De manier waarop mensen hun bruiloft beleven, samen met hun gasten. Allemaal dingen die de moeite waard zijn om vast te leggen. En dat is belangrijk, want alles vervliegt en we mogen het niet vergeten. Een bruid verwoordde het laatst zo goed, ze zei: “Lotje, alles wat er nu gebeurt is er morgen niet meer. Maar wat jij maakt, dat blijft.”
Het is heel fijn om op deze manier dienstbaar in het leven van anderen te zijn. Ik heb een prachtig beroep!